Beide exposities zijn nu al succesvol in tegenstelling tot het werk in mijn atelier.
Was vol goede moed aan een nieuw werk begonnen wat ik, tegen mijn gewoontes in, eerst had geschetst.
Het schetsen van een idee is ook al een leuk proces.
Ik ben niet zo’n goede tekenaar en na een aantal pogingen kom ik dan wel in de buurt van het idee wat ik voor ogen heb.

De voorbereiding is dan een armatuur (geraamte) maken waar ik het wasmodel op kan maken.
In dit geval een stevig stuk rondhout waar ik dan kleinere stokjes doorheen boor die de was dragen.
Bij het zoveelste dwarsstokje brak mijn stevige basis en was ik de bovenste helft kwijt.
Mopper de mopper, oké jammer maar ik kan zo ook wel verder.


Het gaat alle kanten op behalve de goede en ik moet regelmatig stoppen om de was af te laten koelen zodat het weer voldoende stijfheid heeft.
Ondertussen twijfel ik aan het werk of het wel die uitstraling kan krijgen die ik heb geschetst.
Die twijfel duurde niet lang.
De warmte in het atelier zorgde voor een algeheel instorten en stond ik te kijken naar een berg rommel.

Dat is, voor mij, voldoende om er voor te zorgen dat het nu wel gaat lukken en met een soort fanatisme opnieuw beginnen!
Iets ander armatuur, iets meer dragende punten, al het afval weg en schoon verder.
Stukken van de puinhoop kan ik wel weer gebruiken waardoor de eerste opbouw lekker soepeltjes verloopt en in mooiere verhoudingen dan bij de eerste poging.
Ja, dit kan het wel worden als alles verder goed gaat en de gevolgen uitblijven van de zwaartekracht.